Najważniejsze cele ḥadżdż

Ḥadżdż ma liczne cele i zadania ważne dla jednostki oraz społeczeństwa. Dlatego Allah ﷻ mówi po wzmiance o zwierzęciu ofiarnym, że należy je zarżnąć, pragnąc w ten sposób zbliżyć się do Boga: „Nie dosięgnie Boga ani ich mięso, ani ich krew, lecz dosięgnie Go wasza bogobojność” (Al Ḥadżdż, 22:37). Prorok r powiedział również: „Okrążanie Kaby, przebieganie pomiędzy wzgórzami Aṣ Ṣafā i Al Marła oraz kamienowanie kolumn oznaczają tylko wspominanie Allaha” (Sunan Abu Dāłūd: 1888).

Niektórymi z tych celów są:

Okazanie swej pokory i poddania się Allahowi

Urzeczywistnia się to, kiedy pielgrzymi porzucają wszelkiego rodzaju luksusy i ozdoby, ubierając jednakowe odzienie przed wejściem w stan uświęcenia (iḥrām), ukazując w ten sposób swą całkowitą zależność od Boga. Uwalnia ich to także od wszelkich spraw i zajęć tego świata, które mogłyby odciągnąć ich uwagę od całkowitego poświęcenia się swemu Panu. Dzięki temu mogą zasłużyć na Jego przebaczenie i miłosierdzie. Potem stają na wzgórzu ‘Arafat, całkowicie poddając się swemu Panu. Stają przed Nim przepełnieni szacunkiem i czcią, dziękując Mu za Jego liczne dobrodziejstwa i prosząc, by wybaczył im On ich grzechy i niedociągnięcia.

Okazanie Allahowi wdzięczności

Okazuje się wdzięczność za możliwość odbycia ḥadżdż dzięki dwóm z największych darów jakie człowiek posiada na tym świecie: pieniądzom i dobremu zdrowiu. Poprzez ḥadżdż muzułmanin dziękuje Allahowi I za te dwa błogosławieństwa, poddając się wielkiemu obciążeniu fizycznemu i wydając pieniądzie, by zbliżyć się do swego Allaha. Okazywanie wdzięczności jest nie tylko obowiązkiem podyktowanym przez ludzki umysł, ale także nakazanym przez prawo Boskie.

Zjednoczenie się muzułmanów

Podczas pielgrzymki muzułmanie z całego świata zbierają się, poznają się nawzajem i zbliżają się do siebie. Znikają różnice związane z rasą, kolorem skóry, językiem i klasą społeczną. Jednoczą się oni w tym największym zbiorowisku ludzkim. Ich jedynym celem jest pomaganie sobie nawzajem w szerzeniu cnotliwości i bogobojności, zachęcanie się do podążania za prawdą i do cierpliwości, by powiązać to ziemskie życie z życiem przyszłym.

Przypomnienie o Dniu Sądu

Ḥadżdż przypomina pielgrzymom o Dniu Zmartwychwstania, w którym spotkają się ze swym Panem. Kiedy pielgrzym zmienia swoje zwykłe ubranie na proste odzienie, wygłasza talbija, przyjmuje stan uświęcenia(iḥrām), staje na równinie ‘Arafat i widzi wokół siebie tłum ludzi w jednakowych szatach przypominających całun, uświadamia mu to przez co będzie przechodzić po śmierci i zachęca go do wkładania większego wysiłku w przygotowanie się do życia przyszłego.

Przejawianie czystego monoteizmu i okazywanie czci jedynie Allahowi, poprzez słowa i czyny

Urzeczywistnia się to poprzez recytację przez pielgrzymów frazy zwanej talbija: Labbejk Allāhumma labbejk, labbejka lā szarῑka laka labejk, innal ḥamda łan ni‘mata laka łal mulk, lā szarῑka lak (‘Oto jestem do Twoich usług, o Allahu, oto jestem. Oto jestem do Twoich usług. Nie masz żadnych partnerów. Tylko do Ciebie należy wszelka chwała i łaska i do Ciebie jedynego należy władza. Nie masz żadnych partnerów’). Jeden z Towarzyszy Proroka powiedział kiedyś o słowach talbiji, że są „czystym monoteizmem” (ṢaḥῑḥMuslim: 1218). Tak naprawdę czysty monoteizm widoczny jest w większości rytuałów, słów i czynów podczas ḥadżdż.